Ég er 29 ára gömul úr Reykjavík og bý í Grafarvoginum með kærastanum mínum og tveimur sonum. Ég útskrifaðist frá Borgarholtsskóla vorið 2007.Haustið 2008 byrjaði ég í sálfræði þar sem ég hef alltaf haft áhuga á því að starfa við ráðgjöf, en það nám hentaði mér ekki. Haustið 2012 byrjaði ég í uppeldis- og menntunafræði og líkar það vel. Ég valdi þessa námsleið vegna þess að hún býður upp á marga möguleika að námi loknu, og vegna mikils vals þá get ég sérhæft mig að nokkru leiti. Ég stefni svo á að fara í framhaldsnám í náms- og starfsráðgjöf.

 

Erindi mitt á ráðstefnunni byggir á hugmynd minni að lokaverkefni en lokaverkefnið mun ég skrifa næsta haust. Hugmyndin er að skrifa um börn með hegðunarfrávik og mikilvægi þess að gripið sé snemma inn í; hvort sem það er í formi lyfjagjafar (þegar það á við), breytingar á matarræði og atferlismótunar. Ég mun líklegast byggja verkefnið upp sem heimildarritgerð en í samráði við leiðbeinanda minn mun ég eflaust taka tvö stutt viðtöl. Eitt við móðir tánings sem fékk ekki greiningu fyrr en á unglingsárum og svo við fullorðna konu sem fékk sjálf greiningu eftir að hún varð tvítug. Þessi viðtöl varpa vonandi frekari ljósi á hversu mikil áhrif það hefði haft ef þessir tveir einstaklingar hefðu fengið viðeigandi meðferð/aðstoð fyrr og hversu mikið líf þeirra hefur breyst til batnaðar eftir að þær hlutu meðferð.

Þar sem ég er ekki búin með verkefni mitt hef ég ekki neinar niðurstöður til að kynna núna en ég á von á því að skrifin munu leiða í ljós að kostir þess að grípa snemma inn í þegar barn aðlagast illa séu endalausir og að efnahagur foreldra, aðstaðan í skólanum og fleiri þættir eigi ekki að hafa úrslitaáhrif í því hvort barn fái viðeigandi aðstoð og meðferð.