Ég er fædd 1991 og ólst á Helgavatni í Borgarfirði. Alla mína skólagöngu gekk ég í Varmalandsskóla og síðan lá leiðin í Fjölbrautaskóla Vesturlands á Akranesi og útskrifaðist ég þaðan árið 2010. Þá tók við eitt ár sem innihélt vinnu og bakpokaferðalag um Evrópu. Haustið 2011 byrjaði ég svo ég uppeldis- og menntunarfræði og flutti til Reykjavíkur í kjölfarið af því. Ég hef alltaf haft áhuga á börnum og velferð þeirra svo það kom ekki neinum í fjölskyldunni minni á óvart þegar ég ákvað að fara í þetta nám.

 

Í ritgerðinni minni ætla ég að skoða uppeldishandbækur fyrir foreldra sem hafa komið út á íslensku á þessari öld. Ég mun skoða á skipulagðan hátt hvernig ólíkar kenningar um uppeldi endurspeglast í þeim leiðbeiningum og ráðum sem foreldrum eru gefnar í bókunum, einkum um aga og uppeldi. Ég mun einnig skoða hvaða sýn til barna birtist í þessum ráðum, ekki síst hugmyndir um þroska barna og hvernig stuðla megi að sjálfsaga þeirra. Tvær helstu kenningar sem lúta að því hvernig börn læra og þroskast eru annarsvegar hugsmíðahyggja og hinsvegar atferlisstefna. Sú fyrri hugsmíðahyggjan byggist á því að barn verður að fá tækifæri til að spreyta sig og tekur þátt í að móta sína eigin þekkingu og skilning. Kenningar Pigaet um vitsmunaþroskann áttu þátt í að móta þessar hugmyndir. Sú síðari, atferlisstefnan, byggir hinsvegar á þeirri hugmynd að hegðun barna mótist fyrst og fremst að viðbrögðum sem barnið fær frá umhverfinu, og að raunverulegur skilningur barna komi síðar. Hér má nefna B.F. Skinner fremastan í flokki með kenningar sínar um virka skilyrðingu.Helstu niðurstöður eru þær að báðar þessar stefnur boða leiðir sem uppalendur geta nýtt sér. Þessar leiðir hjálpa foreldrum að aga börnin sín og ýta undir hæfni barna sinni til sjálfsaga.