Ég fæddist þann 2. nóvember 1984. Ég er fædd og uppalin á Siglufirði en bý í Hafnarfirði núna ásamt eiginmanni mínum og eigum við saman tvö börn, stúlku og dreng. Ég hóf nám í uppeldis- og menntunarfræði haustið 2011. Ég valdi þessa braut því ég hef alltaf haft gaman að börnum og að sjá hversu ólík þau geta verið, einnig langaði mig til að læra betur um hvaða uppeldishættir hentuðu best og afhverju. Áhugamál mín eru; fjölskyldan, útileiga, ferðast, vera með vinum og að keppa í sjóstöng.

 

Áður fyrr var lítið um friðhelgi á heimilum, margir bjuggu saman í litlum rýmum. Með iðnbyltingunni fluttu oft tvær eða fleiri fjölskyldur saman í íbúðir vegna þess hve hagstætt það var. Efnaðra fólk var með þjóna og annað starfsfólk inni á heimilunum, því hafði það ekki meira næði en þeir sem höfðu minna milli handanna. Það sem var sagt og gert inn á heimilum var ekki rætt og það kom engum utan þess við, hvorki ókunnugum né nánum vinum. Heimilið var eins og baksviðs í leikhúsi, ekki fyrir alla að sjá inn, en það sem var sýnt út á við var það sem fólk kaus að láta aðra sjá, sviðið. Öllum var umhugað um að allt liti vel út á við. Barnið var eign foreldranna og réttindalaust, ofbeldi var oft beitt við refsingu og eftir geðþótta foreldra. Sem betur fer hefur þetta breyst mikið til batnaðar og í mörgum löndum hafa verið sett lög til að vernda alla aðila heimila að minnsta kosti hér á landi, svo sem barnalög og lög um friðhelgi heimila.

Í ritgerðinni verður skilgreint hvað telst sem ofbeldi og vanræksla og afleiðingar heimilisofbeldis gegn börnum og hvers vegna þetta hefur meiri áhrif á sum börn heldur en önnur, en þar spilar seigla ungmenna inní.