Það var sumardaginn 9. júlí árið 1990 sem ég fæddist í Seattle, Bandaríkjunum. Fjölskyldan mín og ég bjuggum þar þangað til ég var tveggja ára en þá fluttum við aftur heim til Íslands. Árið 2010 útskrifaðist ég sem stúdent úr Menntaskólanum við Hamrahlíð af tungumálabraut. Eftir menntaskóla ákvað ég að taka mér ársfrí frá skóla og frá 2010 til 2011 ferðaðist ég um og bjó í Bandaríkjunum. Ég valdi Uppeldis- og menntunarfræði því það heillaði mig mikið hversu fjölbreytt námið er og að eftir BA námið standa mér margar dyr opnar hvað varðar mastersnám.

 

BA ritgerðin mín fjallar um fæðingarorlof. Í ritgerðinni ber ég saman lengd fæðingarorlofs sem foreldrum býðst á Íslandi, Noregi og Danmörku. Einnig skoða ég fjárhagslegu hliðina á því að taka fæðingarorlof. Í gegnum árin hefur Ísland alltaf verið framarlega í fjölskyldumálefnum miðað við önnur lönd. En hvar stöndum við í dag samanborið við hin norðurlöndin þegar það kemur að fæðingarorlofi? Það er vert að skoða það hvar Ísland stendur miðað við nágrannalöndin Danmörku og Noreg því við viljum geta gefið nýbökuðum foreldrum sem mestan tíma til að vera með barninu fyrstu árin í lífi þess. Samkvæmt íslenskum lögum er fæðingarorlof 9 mánuðir í heild, 3 mánuðir fyrir móðurina, 3 mánuðir fyrir föðurinn og 3 mánuðir fyrir þau til að skipta sín á milli. Vilji foreldrar vera á sama tíma í fæðingarorlofi þýðir það að þau þurfi að fórna heildar lengd orlofsins til þess að eyða tíma saman og neyðast þá til að finna dagvist eða aðrar lausnir fyrir barnið þegar að tímanum líkur. Foreldrar eiga ekki að þurfa að fara á vinnumarkaðinn fyrr en þau eru tilbúin. Því miður er það þannig í dag að nýbakaðir foreldrar snúa aftur á vinnumarkaðinn, 6 til 9 mánuðum eftir fæðingu barnsins vegna tekjutaps og lengd fæðingarorlofsins.